Het is onze plicht om als katholiek te blijven bidden voor de geestelijkheid, voor priesters, bisschoppen en kardinalen, hoe erg ze ook gezondigd hebben, wat ze ook uitgespookt hebben en hoeveel ketterijen ze ook verkondigd hebben…

We kunnen hun wandaden en ketterijen ontmaskeren, maar we mogen ook niet vergeten te bidden voor hen.

Laten we daarom, in deze maand van de Rozenkrans, onze dagelijkse rozenkrans ook opofferen voor de bekering en de redding van de dwalende en vaak in zonde levende geestelijkheid – Bergoglio incluis.

Jezus bemint hen ook, en is ook voor hen gestorven, en het kan dat ze op hun sterfbed, of liefst nog ervoor, oprecht berouw krijgen en God om vergiffenis vragen.

Zo was er het geval van een kardinaal die Pater Pio vals beschuldigde dat hij omgang had met vrouwen, terwijl die zelf een zondig leven leidde. Toen de affaires van de kardinaal naar boven kwamen, moest hij zich terugtrekken in de verborgenheid. Vele jaren later kwam Pater Pio in bilocatie aan zijn sterfbed, en de man bekeerde zich en werd gered.

Het is onze christelijke plicht van naastenliefde om te bidden voor hun redding.

Zelfs onze ergste vijand kunnen we de hel niet toewensen.