Door John Horvat II

Als we het debat over de immigratie volgen neemt men bijna automatisch aan dat de Kerk onvoorwaardelijke liefde betuigt tegenover al diegenen die ons land binnenkomen, legaal of illegaal. Maar is dat wel zo? Wat zegt de Bijbel over immigratie? Wat zeggen de grote kerkleraars en onze theologen? Maar vooral, wat zegt de allergrootste leraar, Sint Thomas, over immigratie? Geeft zijn mening enig houvast voor de brandende kwesties die ons land beroeren waarbij de nationale grenzen steeds meer aan het vervagen zijn?

Grootscheepse immigratie is een modern probleem en men zou denken dat de middeleeuwse Sint Thomas geen mening over dit probleem had. Toch spreekt hij daarover. We hoeven zijn meesterwerk slechts open te slaan, de Summa Theologica, hoofdstuk 1 van deel twee, vraag 105, artikel 3 (I-II, Q.105, Art. 3). Daar vinden we zijn uitleg, uitgaande van Bijbelse principes, waar we voor ons nationaal debat op kunnen terugvallen. Het past perfect bij onze huidige situatie.

Thomas van Aquino: «« De mens kijkt tegen vreemdelingen op twee manieren: ze zijn vredelievend of vijandig, en de Bijbelse Wet kent geschikte bepalingen om voor beide opstellingen de juiste aanpak te vinden. »»

Commentaar: Met deze opmerking geeft Thomas van Aquino aan dat niet alle immigranten gelijk zijn en dat iedere natie het recht heeft te bepalen welke immigranten vredelievend zijn en dus ten gunste van het algemeen belang. Uit zelfbehoud mag de staat die criminele elementen weren die verraders zijn, vijanden en ook anderen die als schadelijk en vijandig worden bevonden ten opzichte van het eigen volk. Tevens geeft hij aan dat de omgangsvorm met immigranten, zowel voor de vredelievende als vijandige immigratie, in de Wet omschreven staat. En de staat heeft het recht maar tevens de plicht die Wet toe te passen.

Thomas van Aquino: «« Aan de Israëlieten werden drie gevallen voorgelegd om vredelievend met vreemdelingen om te gaan. Ten eerste, indien vreemdelingen als reizigers door hun land trokken. Ten tweede, als ze als nieuwkomers in hun land wilden blijven. In beide gevallen voorzagen de wetsbepalingen daarin – want er staat geschreven (Ex. 22:21): “De vreemdeling [advenam] moogt ge niet verdrukken en kwellen”; en wederom (Ex. 23:9): “Eveneens moogt ge de vreemdeling [peregrino] niet verdrukken.” »»

Commentaar: Thomas van Aquino erkent hier het feit dat anderen het land zullen bezoeken en daar zelfs enige tijd willen blijven. Dat type vreemdeling verdient onze liefde, respect en welwillendheid, wat trouwens eenieder toekomt die van goede wil is. In die gevallen kan en moet de wet vreemdelingen tegen een slechte behandeling en vervolging beschermen.

Thomas van Aquino: «« Ten derde waren er voorwaarden indien vreemdelingen volledig tot hun gemeenschap en godsdienstige praktijk wenste toe te treden. Aangaande dezen moesten bepaalde regels in acht worden genomen. Ze konden niet direct de nationaliteit krijgen: zo hadden sommige landen de gewoonte dat niemand het gewone burgerschap kon krijgen tenzij twee of drie generaties verstreken waren, zoals de filosoof opmerkt. »»

Commentaar: Thomas van Aquino erkent dat sommigen blijven wonen en de nationaliteit van hun gastland wensen aan te nemen. Als belangrijkste voorwaarde stelt hij dat dan een verlangen moet bestaan om volledig in het gastland te integreren, in wat men tegenwoordig de cultuur en het leven van dat land noemt. Er is nog een andere voorwaarde en dat is dat het toekennen van het burgerschap niet onmiddellijk plaatsvindt. Het integratieproces kost tijd. Mensen moeten zich aan het nieuwe land aanpassen. Hij citeert de filosoof Aristoteles (Polit. iii, 1) dat men er soms van uitging dat dit proces twee tot drie generaties kost. Thomas van Aquino geeft zelf geen tijdslimiet aan voor deze integratie, maar erkent dat het lang kan duren.

Thomas van Aquino: «« De reden hiervoor was dat indien vreemdelingen zich met de zaken van een natie zouden gaan bemoeien, vanaf het ogenblik dat ze zich in hun midden hadden gevestigd, dat dan grote gevaren loerden, want vreemdelingen zijn niet bekommerd om het algemeen belang en zouden dingen kunnen nastreven die ten nadele van het volk zijn. »»

Commentaar: Het praktisch inzicht van Thomas van Aquino is niet politiek correct maar wel logisch. De theoloog geeft aan dat in een land wonen een complexe zaak is. Het kost tijd voordat men de problemen van een natie kent. Wie op de hoogte is van de lange geschiedenis van zijn land is het beste in staat om lange termijn beslissingen te nemen. Het is schadelijk en onterecht om de toekomst van een land in handen te leggen van mensen die nog maar net zijn gearriveerd. Alhoewel het niet hun schuld is dat ze weinig weten van wat gebeurt of gebeurd is, zou het lot van de natie in hun handen leggen zelfs tot zijn vernietiging kunnen leiden. Een illustratief voorbeeld geeft Thomas van Aquino als hij later opmerkt dat het Israëlieten niet alle volkeren hetzelfde behandelden, want degenen die dichterbij woonden konden zich sneller aan de nieuwe omstandigheden aanpassen dan zij die uit verre streken kwamen. Sommige vijandige volken werden categorisch uitgesloten om tot volledige integratie in Israël te komen omdat ze het volk vijandig gezind waren.

Thomas van Aquino: «« Het was niettemin mogelijk dat iemand op grond van een nobele daad het burgerschap kreeg: aldus wordt verhaald dat Achior, de aanvoerder van de kinderen van Ammon, “met geheel zijn nakomelingschap tot het volk van Israël werd gerekend.” (Judith 14:6) »»

Commentaar: Dat betekent dat het gebezigde principe geen ijzeren wet was. Onder bepaalde omstandigheden bestonden uitzonderingen, maar niet willekeurig want het algemeen belang stond voorop. Het Bijbels voorbeeld illustreert hoe als blijk voor bewezen diensten voor het vaderland Achior en zijn nakomelingschap de nationaliteit toegekend kregen.

Conclusie

Gebaseerd op Bijbelse principes huldigt Aquino bepaalde ideeën over immigratie. Het is duidelijk dat immigratie twee dingen moet nastreven: voorop staat de eenheid van het land maar tevens het algemeen belang. Immigratie moet integratie bespoedigen, niet disintegratie of segregatie. De immigrant moet niet alleen de voordelen zoeken maar ook de verantwoordelijkheden op zich nemen die samengaan met een volledige ontvangst. Dankzij het burgerschap wordt iemand voor lange tijd deel van de grotere familie en dat is zeker geen soort aandeelhouderschap in een beursgenoteerd bedrijf waar de korte termijn winst prevaleert. Ook onderwijst Thomas van Aquino dat immigratie het algemeen belang op het oog moet hebben; het mag een natie niet vernietigen of overweldigen. Dit verklaart waarom zoveel Amerikanen zich ongemakkelijk voelen bij de huidige massale en disproportionele immigratie die een kunstmatige situatie creëert die algemene punten van overeenstemming vernietigt en de capaciteit aantast om nieuwe elementen organisch in de gemeenschappelijke cultuur op te nemen. Het algemeen belang wordt genegeerd.

Een proportionele immigratie was altijd een gezonde ontwikkeling voor een land omdat dat nieuw leven en kwaliteiten in het sociale lichaam injecteerde. Maar indien de juiste verhouding ontbreekt waardoor de overleving van de gemeenschap wordt ondermijnd, komt méér dan het welzijn van de natie in het geding. In dat geval doet de natie er goed aan te luisteren naar het advies van Thomas van Aquino en moet het Bijbelse principes toepassen. De natie moet rechtvaardig zijn en ieders welzijn behartigen, waaronder vreemde-lingen, maar het moet vooreerst het algemeen belang zoeken en zijn eigen eenheid waarborgen zonder welke geen land lang kan standhouden.

Ontleend aan het gratis boek van John Horvat II: “Return to Order: from a Frenzied Economy to an Organic Christian Society – Where we’ve been; How we got here; and
Where we need to go” (2017). http://www.returntoorder.org/john-horvat-biography/