Bergoglio’s populariteit is niet meer wat het geweest is. Sinds 2015 heeft zijn imago allerlei deuken gekregen. Bergoglio kan de grote massa’s niet meer achter zich krijgen.

Laten we beginnen met de Italiaanse verkiezingen. De centrum-linkse coalitie met de (linkse) democratische partij kreeg gedurende de regeerperiode van 2013-2018 de volle steun van Bergoglio. Vooral hun liberale immigratiepolitiek kreeg van Bergoglio veel lof toegezwaaid. Toen katholieken protesteerden tegen o.a. de invoering van het homohuwelijk en euthanasie werden die door Bergoglio straal genegeerd. Bij de verkiezingen kreeg de democratische partij de volle nederlaag, en de rechtse anti-immigratiepartijen wonnen sterk. Dat betekent ook een klap van de Italianen in het gezicht van Bergoglio: genoeg!

Dat de katholieken in Italië Bergoglio beu zijn is ook te merken in de zeer lage opkomsten voor diens algemene audiënties. Terwijl er bij Johannes Paulus II gemiddeld 32.000 mensen naar de audiënties kwamen, en bij Benedictus 33.000, bedraagt het gemiddelde van de afgelopen twee jaar bij Bergoglio slechts 9041 aanwezigen. Op 31 januari dit jaar was er zelfs de laagste opkomst ooit. Dit staat in schril contrast met de jaren 2013-2014 toen de grote massa’s afzakten naar Rome om maar een glimp op te vangen van de ‘heilige vader’ die bijna stante pede werd heiligverklaard. Pas vanaf 2015 begon de opkomst te tanen. Nu is het St-Pietersplein zo goed als leeg, en moet de camera van de Vaticaanse tv zodanig inzoomen, zodat enkel de voorste rijen in beeld zijn en het niet opvalt dat er eigenlijk bijna geen kat is.

Afgelopen maand was er nog een hooggeplaatste militair in Italië die op Facebook schreef: ” Het is genoeg geweest, Bergoglio!  We hebben een vijand in huis en veel mensen doen alsof er niets aan de hand is”, doelend op Bergoglio die de instroom van moslimmigranten promoot, en hij voegde eraan toe: “Hebt u ook al opgemerkt dat het St. Pietersplein op zondag altijd half leeg is en dat de televisie tegenwoordig de beelden langs onder kadreert (om dit minder te doen opvallen)?” Verder zei hij nog dat Bergoglio dwaalt, te politiek is en dat hij “een indringer is, Ratzinger is de enige echte Paus.”

Toen Bergoglio begin dit jaar naar Chili afzakte werd hij door boze katholieken uitgejouwd en kreeg hij zelfs een dweil tegen zijn gezicht. Dit doordat hij zijn hand boven een bisschop had gehouden die een pedofiele priester had beschermd en dat hij had gezegd dat hij van niets wist, terwijl men hem wel degelijk op de hoogte had gesteld van de feiten. Hij beschuldigde toen de seksueel misbruikten van laster, welke grote verontwaardiging uitlokte in Chili.

Een misviering op het strand bleek een grote flop. Er kwam bijna geen kat opdagen.

Het is zelfs zo erg dat ze er op de katholieke website Gloria.tv een cartoon over maakten:

Er is echter een nieuw charme-offensief in de maak: op 17 maart zal Bergoglio een bezoek brengen aan Pietrelciena en San Giovanni Rotondo, waar hij een mis zal opdragen in de grote kerk, dit naar aanleiding van de 100ste verjaardag van de stigmatisatie van Pater Pio, en de 50ste verjaardag van zijn sterven.

Bergoglio liet eerder ook al het lichaam van de H. Pater Pio naar Rome overbrengen, in een poging om toeristen te lokken voor zijn jubileumjaar van ‘barmhartigheid’, dat uiteindelijk toch een flop werd. Het aantal pelgrims bleef ruimschoots onder door het Vaticaan verwachte aantal van 33 miljoen. De restauranteigenaars en souvenierwinkeluitbaters deden toen hun beklag over de lage aantallen toeristen: “Het aantal mensen lijkt hetzelfde als vorig jaar. Het is duidelijk dat de menigten die we mochten verwachten, waarover we werden verteld, niet zijn komen opdagen.”

Wij verwachten dat er in San Giovanni Rotondo ook geen kat zal opdagen.

Het is duidelijk dat het onderhuidse schisma steeds groter wordt, en dat steeds meer mensen Bergoglio beu zijn. Echter, laten we ons nu ook geen blaasjes wijsmaken. Een dictator hoeft niet populair te zijn bij de eigen bevolking, dit is enkel tijdelijk nodig om de macht te kunnen grijpen en stevig in het zadel te komen. Ten tijde van WOII had Hitler ook veel aan populariteit ingeboet, idem met de Russische leiders in de Sovjet-Republiek, toen de bevolking leed onder voedselschaarste en mensen massaal naar de goelags werden gezonden, of Mao Tse Tung die zijn bevolking liet verhongeren door de invoer van allerlei idiote maatregelen (zoals het bestrijden van de ‘mussenplaag’ waardoor er een sprinkhanenplaag ontstond die de oogst vernielde en 40 miljoen mensen de dood injoeg).

Bergoglio hoeft niet meer populair te zijn om zijn ‘hervormingen’ af te dwingen. Zolang hij in Rome zit en de kardinalen niets ondernemen, blijft hij aan de touwtjes trekken. De meesten beschouwen hem nog altijd als de heilige vader. Van Kardinaal Burke en zijn ‘formele correctie’ horen we, zoals verwacht, totaal niets meer. Een oorverdovende stilte van zijn kant. Zelfs geen interviews meer. Het is nu Kardinaal Müller die verrassend genoeg weer geluiden van verzet laat horen, vooral tegen zijn Duitse ambtgenoten die op hun eigen houtje allerlei hervormingen willen invoeren. Echter, tegen Bergoglio blijft het verzet vanuit de kerkelijke hiërarchie uitermate klein… Het is huilen met de pet op.

Wij kunnen enkel afwachten en bidden.