Op 9 juli gaf Marcello Pera, een invloedrijke intellectueel in Italië (en vroeger president van de Italiaanse Senaat) en nauwe vriend van Paus Benedictus waarmee hij ooit zelfs samen een boek schreef, een interview met de Italiaanse krant Il Mattino waarin hij zijn ongezouten mening geeft over Bergoglio, en hij laat geen spaander van hem heel. Hij zegt o.a. dat er “een verborgen schisma onderweg is in de Katholieke Kerk, en dat dit met vastberadenheid “nagestreefd wordt door Bergoglio en zijn bondgenoten” en dat Bergoglio “enkel aan politiek wil doen, het Evangelie is helemaal van geen tel.”

In een nieuw interview met Eugenio Scalfari ging Bergoglio weer de politieke toer op en mengde hij zich in zaken zoals de G20, immigratie enzoverder. Op de vraag over wat hij denkt over de continue oproep van Bergoglio om migranten ongediscrimineerd, onvoorwaardelijk en volledig te verwelkomen, zegt Pera ronduit: “Ik begrijp deze paus niet, wat hij ook zegt gaat boven enig rationeel begrip.” Pera vraagt zichzelf af “waarom hij dit zegt; wat is de ware bedoeling van zijn woorden? Waarom heeft hij gebrek aan een minimum van realisme, het weinige dat van ieder vereist is?” Het antwoord dat hij voor zichzelf kan geven is slechts dit: “De paus doet het omdat hij het Westen haat, hij verlangt ernaar om het te vernietigen en hij doet er alles aan om dit doel te bereiken.”

Pera geeft aan dat indien men de kritische drempel in overweging neemt, en eens die drempel is overschreden, onze samenleving niemand meer kan verwelkomen en ” we spoedig een echte invasie zien die ons zal overspoelen en dat onze gewoontes, onze vrijheid en het christendom zelf in een crisis zal dompelen. Er zal een reactie zijn, en een oorlog.” Pera begrijpt niet hoe Bergoglio dit niet kan begrijpen. “En aan welke kant zal hij staan eens deze burgeroorlog uitbreekt?”

Bergoglio doet enkel aan politiek

Pera denkt niet dat het Evangelie hier iets mee te maken heeft. “Nee, absoluut niet. Net zoals er geen rationele beweegredenen voor zijn, zijn er ook geen evangelische motivaties om uit te leggen wat de paus zegt. Ten slotte is dit een paus, die van het begin van zijn verkiezing enkel aan politiek doet.” Bergoglio streeft ernaar om gemakkelijk applaus te krijgen, als bondgenoot van politieke leiders of bvb. de VN-Secretaris-Generaal van de VN.

“Dit is een paus, die geapprecieerd wordt door de geïnformeerde publieke opinie, die overeenstemt met bepaalde basisnoden van hen, en die klaar zijn om hem applaus te geven zelfs wanneer hij onzin uitkraamt.”

In een passage met het Salfari-interview, nadat Bergoglio een oproep deed aan Europa, zei hij dat hij “zeer gevaarlijke allianties” vreest tegen de migranten, zoals “machten die een verdraaide kijk hebben op de wereld: Amerika en Rusland, China en Noord-Korea.” Pera zegt dat hij hierover niet verbaasd is en dat deze ideeën van Bergoglio “aaneengevoegd zijn in een gevaarlijke mix, met het anti-Trump sentiment dat zich doorheen Europa verspreidt.”

Een verborgen schisma is onderweg

Marcello Pera gaat verder over de politiek van Bergoglio en geeft hem een stevige veeg uit de pan: “Bergoglio is weinig tot niet geïnteresseerd in het Christendom als leer, in het theologische aspect. En dit is een nieuwigheid, zonder twijfel. Deze paus heeft het christendom vastgegrepen en het veranderd in politiek. Zijn beweringen zijn zogezegd gebaseerd op de Schrift, maar zijn in werkelijkheid sterk secularistisch. Bergoglio is niet bezorgd over de redding van zielen, maar enkel met sociaal welzijn en sociale zekerheid. En dit is een initieel feit. Als we dan naar de verdiensten kijken van de dingen die hij zegt, kunnen we slechts met bezorgdheid zien dat deze beweringen een politieke crisis dreigen aan te steken, een een religieuze crisis op een oncontroleerbare manier. Vanuit het eerste (politieke) standpunt, suggereert hij dat onze landen zelfmoord plegen, hij nodigt Europa uit om haarzelf niet meer te zijn. Vanuit het tweede (religieuze) standpunt, kan ik maar vaststellen dat een verborgen schisma onderweg is in de Katholieke wereld, en dat dit wordt nagestreefd door Bergoglio met halsstarrigheid en vastberadenheid en door zijn bondgenoten zelfs met snoodheid.”

Pera vertelt dat dit niet irrationeel is. Pera is zelfs zeer kritisch: “Ik zou zelfs zeggen dat het Tweede Vaticaans Concilie eindelijk geëxplodeerd is in al zijn revolutionaire en afbrekende radicaliteit. Het zijn ideeën die leiden tot de zelfmoord van de Katholieke Kerk, maar het zijn ideeën die reeds werden gesteund en gerechtvaardigd op dat tijdstip en in die omstandigheden. Het is vergeten dat het Concilie voorafging aan de studentenrevolutie, de seksuele – en de zedenrevolutie en de revolutie van de manier van leven. Het anticipeerde ze, en het stak hen op een bepaalde manier in gang.” Pera vertelt dat Paulus VI een slachtoffer werd van het Concilie en dat de pausen Johannes Paulus II en Benedictus XVI zeer goed op de hoogte waren van de gevolgen die waren veroorzaakt, maar ze trachtten dit te onderdrukken en de Kerk te leiden en “ze trachtten wat nieuw is te verbinden met Traditie, op een sublieme manier.” Ze hadden rechtsomkeer gemaakt, maar nu worden die pontificaten weer ontrafeld…

De mensenrechten zijn het kompas

“Samenleving en niet verlossing, de Augustiniaanse aardse stad, en niet de goddelijke, lijken het referentiepunt te zijn van de heersende kerkelijke hiërarchie. De rechten van de mens, allemaal, zonder uitzonderingen, zijn het ideaal en het kompas geworden van de Kerk, terwijl er bijna geen ruimte meer over is voor de rechten van God en van Traditie. Ten minste, daar lijkt het op. Bergoglio voelt zichzelf en leeft volledig bevrijd betreffende het laatste.” Pera zegt dat het daarop lijkt, want niet alles is goud wat blinkt. “Applaus in het St-Pietersplein is niet alles. Ik die op het platte land woon, besef dat een deel van de clerus, en verrassend genoeg de jongere, verbijsterd en met stomheid geslagen zijn door bepaalde beweringen van de paus. Om dan de gewone mensen niet te vermelden die vandaag al leven met veiligheidsproblemen die de migranten veroorzaken in onze buitenwijken, en die geïrriteerd waren toen ze hoorden van het onvoorwaardelijk verwelkomen.”

“Ik vrees een brutale reactie”

Pera zegt dat we alleen zijn, omdat de ‘Kerk’ ons uitnodigt om de deuren wijd te openen, en ze zich lijkt te verheugen in onze zwakheid. “Ik vrees een brutale reactie. Ik vrees dat de protesten van de mensen groter zullen worden en een niet te wensen uitkomst zullen hebben. Het is geen kwestie van Rechts of Links in dit geval. En ik denk ook dat de tegenstrijdigheden van de paus spoedig in het klaar daglicht zullen gezien worden: hij is niet meer in eenheid met zijn gelovigen. Een alliantie tussen conservatieve Katholieken en nationalistische krachten is om zo te zeggen, zeer waarschijnlijk.”

Marcello Pera besluit: “Ik hoop op een paus die het kruis van het Westen in zijn handen zal nemen, van haar waarden. Wie droomt er niet van een verarmd westen. En in Italië hoop ik op een politieke klasse en een publieke opinie die de problemen van identiteit, traditie en nationaal gevoel terug naar het centrum van het publieke discours brengen. Echter, ik ben steeds meer pessimistisch. En ik neem steeds meer pillen om kalm te blijven.”

Bron: Rorate Caeli