Restkerk had opnieuw een gesprek met mevrouw Magda De Ley, die recent op bezoek was bij Mgr. Cosijns, en die dit keer naar Nederland is gegaan, om Mgr. Liesen aan de tand te voelen.

Opnieuw had ze een een bundeltje meegenomen met tekst en uitleg waarom de woordkeuze ‘beproeving’ in het nieuw Onze Vader verkeerd is, en waarom het bekoring moet zijn. Het gesprek duurde anderhalf uur. Hij liet haar praten tot het moment dat hij inpikte en de zinsnede ‘en breng ons niet in beproeving’ begon te verdedigen. Hij gaf toe dat als de kinderen nu hun Eerste Communie of Vormsel doen, ze noch het Onze Vader, noch het Weesgegroet kennen. “Dit is de schuld van de bisschoppen,” zo zei Mgr. Liesen. Maar dan zei hij dat ze de betekenis van het woord bekoring niet meer kennen, en zodus moest dat blijkbaar dan maar veranderd worden in beproeving (in plaats van het dan wél fatsoenlijk te gaan uitleggen). Zowel Liesen als De Ley hielden vast aan hun standpunt, en zo kwamen ze, volgens De Ley, “op een dood stuk”. De Ley is ervan overtuigd: “Als men beproeving kan uitleggen, dan kan men toch ook bekoring uitleggen?” Mgr. Liesen zei ook dat “en leid ons niet in bekoring” eigenlijk een ongelukkige formulering was, waarop De Ley dan antwoordde dat men dan beter “en laat ons niet ingaan op de bekoring” had gekozen.

Geen van beiden wilde toegevingen doen, en zo kon de discussie oneindig verder gaan. Maar Mgr. Liesen zei dat hij de bundel die ze had meegebracht zorgvuldig zou doornemen, en hij gaf haar ook zijn antwoord op de klachtbrief van Vox Populi, en zei dat ze dit ook maar eens moest doornemen.

Dan legde De Ley het boekje voor dat ze had gekregen nadat ze Mgr. Cosijns had bezocht “Werkt Onze Vader nog?“, waar ze in grote letters “ketterij” op had geschreven. Toen ze dat voorlegde aan Mgr. Liesen en de problematische fragmenten toonde, gaf hij haar gelijk en zei hij dat het “inderdaad ketterij is.”

Vervolgens stelde De Ley nog een aantal nijpende vragen, om in zekere zin de “katholiciteit” van Mgr. Liesen te testen. Op de vraag of hertrouwde gescheidenen de Communie mogen ontvangen, antwoordde hij dat “daar niet aan mag gepord worden.” Dat moest volgens hem blijven zoals het is. Verrassend was dat hij tevens zei dat hij “niet tevreden is” met “de koers die paus Franciscus vaart”. Toen vroeg ze hoe hij stond tegenover conservatieve priesters en sociëteiten (die nog in zwarte soutane rondlopen e.d.), vertelde dat hij daar positief tegenover stond, en dat hij zelfs goede contacten onderhoudt met sommigen, zoals met het Broederschap van de HH. Apostelen. Ook zei hij dat hij priester Cor Mennen steunt (een bekende conservatieve priester, die ook zeer kritisch is tegenover de het beleid en de huidige toestanden in de Kerk).

Verrassend: dus aan de ene kant verdedigt Mgr. Liesen de verandering van het Onze Vader, maar aan de andere kant lijkt hij de conservatieve vleugel van de Kerk te steunen.

Magda De Ley besloot dat we moeten blijven erop hameren dat ‘beproeving’ fout is, totdat ze het inzien, maar niet op een keiharde en afstandelijke manier. Mgr. Liesen had ook aangegeven dat hij de voorkeur geeft aan een persoonlijk gesprek, eerder dan een geschreven brief waarin men z’n standpunten uiteenzet. Laten we inderdaad hopen dat ze zullen inzien dat “bekoring” de enige correcte woordkeuze is.

Wordt vervolgd.