Op 22 december, tijdens zijn jaarlijkse kersttoespraak, haalde Bergoglio uit naar diegenen die zijn hervormingen tegenwerken. Hij zei dat er “goede gevallen van tegenstand” zijn, maar hij benadrukte dat er ook een vorm van “boosaardig verzet” kan zijn, dat zijn “toevlucht neemt in tradities”, en dat geïnspireerd is door de duivel.

“Er kunnen gevallen zijn van open tegenstand, vaak voortkomend uit welwillendheid en oprechte dialoog, en gevallen van bedekte tegenstand, voortkomend uit angstige of verharde harten, die tevreden zijn met de lege retoriek van ‘spirituele raamgordijnen’, typisch voor diegenen die zeggen dat ze klaar zijn voor verandering, maar die alles willen zoals het voordien was.”

Dan ging Bergoglio verder: “Er zijn ook gevallen van boosaardig verzet, dat opkomt in misleide geesten, en naar voor komt wanneer de duivel boze bedoelingen ingeeft, vaak verkleed in schapenvacht. Deze laatste soort van tegenstand, verbergt zich achter woorden van zelf-rechtvaardiging en vaak beschuldiging; het neemt toevlucht in tradities, voorkomens, formaliteiten, in het vertrouwde, of anders: in een verlangen om alles persoonlijk te maken, daarbij niet in slagend om onderscheid te maken tussen de daad, de dader en de handeling.”

Bergoglio sprak over de onderliggende principes van de hervorming van het Vaticaan die hij nastreeft, waarbij hij benadrukte dat het uiteindelijk gaat om “bekering”, eerder dan een “facelift”. “Het zijn niet de rimpels waar we ons zorgen moeten over maken in de Kerk, maar de vlekken!”

Hij focuste zich op 12 “richtgevende beginselen” voor het hervormingsproces: individuele verantwoordelijkheid; pastorale bezorgdheid; missionaire geest; duidelijke organisatie; verbeterd functioneren; modernisering; soberheid; onderdanigheid; synodaliteit; katholiciteit; professionalisme en gradualisme.

Bij het moderniseren is volgens Bergoglio het “vermogen om de tekenen van de tijd te interpreteren en zich ernaar te richten” van belang. Hij legde uit dat de Dicasterieën van de Curie moeten werken op een manier die beter gepast is voor de noden van de universele Kerk. Onder katholiciteit verstond hij het meer integreren van vrouwen en leken in de kerk, en ook verhoogde aandacht te besteden aan “multiculturalisme” bij het in dienst nemen van personeel.

Het laatste woord, gradualisme, werd voor het eerst gebruikt tijdens de Synodes over de Familie: om het graduele proces in gang te zetten om mensen in onregelmatige situaties toe te laten tot de Communie. Bergoglio zei nu dat hervormingen kunnen goedgekeurd worden als een experiment, maar dat dit niet aangeeft welk type hervorming hij in gedachten heeft. Hij gebruikte een grote omhaal van woorden om z’n uitleg te doen: “Gradualisme heeft te maken met de nodige onderscheiding, waarbij historische processen, de doorgang van de tijd en stadia van ontwikkeling, beoordeling, correctie, experimentatie en goedkeuringen ad experimentum mee in betrokken zijn. In deze gevallen is het niet een kwestie van onbeslistheid, maar van de flexibiliteit die nodig is om in staat te zijn een ware hervorming te bereiken.”

Bron: LifeSiteNews