Afgelopen donderdag gaven 23 prominenten Katholieke academici een brief vrij waarin ze hun “diepgaande dankbaarheid en volle steun” uitten voor de dubia die de vier kardinalen naar Bergoglio stuurden, om opheldering te vragen omtrent Amoris Laetitia.

“Zoals op wijde schaal werd bekend gemaakt, hebben deze kardinalen formeel vijf dubia aan Paus Franciscus gezonden, waarbij ze hem vroegen om vijf fundamentele punten op gebied van Katholieke Leer en sacramentele discipline te verduidelijken, waarvan de handelswijze in hoofdstuk 8 van de recente Apostolische Exhortatie Amoris Laetitia in conflict lijkt te zijn met de Schrift en/of Traditie en de leer van voorgaande pauselijke documenten – in het bijzonder de Encycliek Veritatis Splendor en de Apostolische Exhortatie Familiairs Consortio van de H. Paus Johannes Paulus II.”

De “wijdverspreide verwarring en onenigheid die volgde op de bekendmaking van AL” is “een uitzaaiende crisis”.  Grote geleerden argumenteerden “dat de universele Kerk nu een ernstig en kritiek moment in haar geschiedenis binnentreedt, dat alarmerende gelijkenissen vertoont met de grote Ariaanse crisis van de vierde eeuw.”

Tijdens de Ariaanse ketterij, “betwijfelden de grote meerderheid van de bisschoppen, inclusief de Opvolger van Petrus, de goddelijkheid van Christus.”

“Velen gingen niet volledig over in ketterij, echter, ontwapend door verwarring of verzwakt door bedeesdheid, zochten ze een passend compromis in het belang van ‘vrede’ en ‘eenheid’. Vandaag zien we een gelijkaardige uitzaaiende crisis, deze keer over fundamentele aspecten van het Christelijk leven. Er wordt voortdurend lippendienst bewezen aan de onverbreekbaarheid van het huwelijk, de ernst van objectieve zondigheid van onkuisheid, overspel en sodomie, de heiligheid van de H. Eucharistie en de vreselijke realiteit van doodzonde. Maar in de praktijk ondermijnen en ontkennen een toenemend aantal van hooggeplaatste prelaten en theologen deze dogma’s – en inderdaad, het eigenlijke bestaan van negatieve verbodsbepalingen die zonder uitzondering zijn in de goddelijke Wet betreffende seksualiteit – ten gevolge van hun overdreven of eenzijdige nadruk op ‘barmhartigheid’, ‘pastorale begeleiding’ en ‘verzachtende omstandigheden’.”

“Paus Franciscus geeft heel onzekere geluiden in deze strijd tegen de ‘beginselen en de machten’ van de Vijand”, en “de boot van St. Petrus is op drift, zoals een schip zonder roer” en “toont symptomen van beginnende degradatie”, zo schreven de academici. De ernst van deze situatie betekent dat “alle Opvolgers van de Apostelen een zware en dringende plicht hebben om klaar en duidelijk te spreken en de morele leer te bevestigen die duidelijk weergegeven is in de magistrale leer van vorige pausen en het Concilie van Trente.”

Opmerkend dat “verschillende bisschoppen en andere kardinalen reeds gezegd hebben dat ze de vijf dubia passend en gunstig vinden”, zeiden de ondertekenaars dat ze “fervent bidden en vurig hopen dat veel meer prelaten nu publiek hun steun zullen uiten, niet enkel voor het respectvol verzoek dat de Opvolger van Petrus zijn kudde zou bevestigen in deze vijf punten op geloofsgebied dat eens en voor altijd aan de heiligen werd meegegeven (Judas, 3), maar ook voor de aanbeveling van Kardinaal Burke, dat indien de Heilige Vader hier niet in slaagt, ze hem dan collectief zullen benaderen met een bepaalde vorm van broederlijke correctie, in de geest van Paulus’ vermaning aan zijn mede-apostel Petrus in Antiochië (cf. Gal. 2,11).

De academici leggen vervolgens uit: “We hebben pogingen gelezen om de apostolische exhortatie te interpreteren binnen een ‘hermeneutiek van continuïteit’ door Kardinaal Schönborn en professor Rocco Buttiglione, maar we vinden dat ze er niet in slagen om hun centrale bewering te demonstreren dat de nieuwe elementen die in AL gevonden worden de goddelijke Wet niet in gevaar brengen, maar enkel legitieme veranderingen weergeven in pastorale praktijken en kerkelijke discipline.”

“De boodschap van sommigen die beweren om Paus Franciscus’ positie te steunen, lijkt aan te geven dat de katholieken tegelijk zouden moeten geloven dat de leer van Paus Johannes Paulus II – en al zijn voorgangers – correct blijft, en dat het tegelijk niet langer toepasbaar is in concrete situaties“, zo zei filosoof en ondergetekende Dr. Joseph Shaw van de Oxford Universiteit aan LifeSiteNews. “Om te eisen dat mensen deze dubbele manier van denken aannemen, is niet de daad van een goede vader; het is een misbruik van gewone Katholieken en van de Waarheid. Om dit soort van verdediging van Amoris Laetitia te verwerpen is niet enkel vereist door ons geloof, maar ook door ons verstand.”

Onder de ondertekenaars van de verklaring zijn Dr. Anna M. Silvas van de Universiteit van New England in Australië; Directeur van Graduaat in Theologie Dr. Michael G. Sirilla van de Franciscaanse Universiteit van Steubenville; diverse Australische, Engelse en Franse priesters; Dr. in de Filosofie Carlos A. Casanova Guerra van de Universiteit Santo Tomás in Santiago, Chili en Dr. Claudio Pierantioni, Professor in middeleeuwse filosofie in de Universiteit van Chili, en vroegere professor van de Pauselijke Katholieke Universiteit van Chili.

Bron: LifeSiteNews

Hier kunt u de brief vinden met de namen van de ondergetekenden.