Vader Steven Scheier verongelukte op 18 oktober 1985, tijdens een frontale botsing toen hij terug naar zijn parochie reed in het bisdom van Wichita, Kansas. Hij had zware verwondingen en een gebroken nek. Dokters gaven hem weinig kans om te overleven. Maar toch deed hij het.

Kort nadat hij teruggekeerd was in zijn parochie, gebeurde iets bijzonder. Toen hij tijdens een Mis het Evangelie van Lukas voorlas, over de onvruchtbare vijgenboom, lichtte de pagina op, het vergrootte en bewoog naar hem toe vanaf de lezenaar. Hij was wat dooreengeschud, en na de Mis herinnerde hij zich dat hij na het ongeluk voor de Rechterstoel van Jezus had gestaan.

Onze Heer ging door heel zijn leven, en toonde hem zijn onopgebiechte en overgeven zonden, van sedert zijn laatste biecht. Vader Scheier kon enkel maar antwoorden met “Ja, Heer…” Hoewel hij een priester is, gaf hij toe dat hij niet zeer spiritueel was, en praktisch geen gebedsleven had. Hij was lauw geworden en wilde populair zijn. Tijdens de homilie vertelde hij dan ook wat de mensen graag hoorden: over vrede, liefde en vreugde, maar niet over dogma en de Leer van de Kerk.

Hij werd veroordeeld tot de Hel, waarmee vader Scheier akkoord ging. Hij zegt dat de Heer enkel “zijn keuze eerde”. Maar dan hoorde hij de stem van een Vrouw, die smeekte om zijn ziel te sparen. Hij wist dat het de H. Maagd was.

Hij hoorde Jezus zeggen: “Moeder, hij is voor 12 jaar een priester geweest voor zichzelf, en niet voor mij. Laat hem de straf oogsten die hij verdient.” Onze Lieve Vrouw antwoordde: “Maar Zoon, als we hem speciale genaden geven, en sterkten, en dan zien of hij vrucht draagt? Zo niet, Uw wil geschiede.” Waarop Jezus antwoordde: “Moeder, hij is de Uwe.”

Sindsdien is hij de Hare. Die roep om wakker te worden, met z’n eeuwige gevolgen, heeft alle verschil gemaakt in het leven en het priesterschap van vader Scheier. Nog meer, hij wil het ook gebruiken om een verschil te maken in het leven van anderen. In de jaren ’90 verscheen hij als gast in de show van Moeder Angelica op EWTN, om zijn ervaringen te delen.

Vader Scheier zegt over de ervaring van het oordeel: “Het heeft mijn leven veranderd. Bovenal ben ik me zeer bewust van de pelgrimage hier op aarde. Deze periode die we hebben is een test, en tijd is zo relatief hier, vergeleken met de eeuwigheid – en zoveel hangt af van mijn tijd hier.”

Over de dingen die bij hem veranderd zijn zegt hij: “Veel van onze prioriteiten zijn dooreengeschud. Mijn prioriteit zou het redden van mijn ziel en die van anderen moeten geweest zijn – wat een priester moet doen, investeren in die toekomst, niet investeren in geluk hier op aarde.“

“Als we weglopen van het kruis, wacht ons een groter één.”

Vader Scheier zegt over de reden van zijn terugkeer: “Mijn missie is om u te laten weten dat de hel bestaat, en dat wij als priesters er ook in terecht kunnen komen. Maar er bestaat ook Zijn Goddelijke Barmhartigheid. Zijn liefde overstijgt Zijn gerechtigheid.”

De hel is zeer onpopulair om over te spreken de dag van vandaag. “Dit zijn dingen waarover moet gesproken worden, omdat ze echt zijn, en het zijn misschien de belangrijkste dingen waar we over kunnen spreken. Ik herinner mij jaren geleden toen ik Kardinaal William Baum bezocht in Rome en hij zei tegen mij: ‘Jullie hebben een probleem in de VS. Mensen gaan niet meer naar de biecht.’”

“Mensen denken niet meer dat ze zondigen. Er staan geen wachtrijen meer voor de biechtstoel. Soms zit een priester daar voor een uur zonder één biecht te horen. Hoe raar is het voor mij dat iedereen naar de H. Communie gaat op zondag, maar niemand gaat naar de biecht.”

“Ik zie de Communie als een soort routine – niet denkend over Wie we ontvangen. Het idee van de Ware Tegenwoordigheid is minder en minder in de gedachten van de katholieken.”

Vader Scheier zegt dat vandaag de waarheid spreken een gevolg met zich meedraagt. We zullen niet graag gezien zijn, en er zal over ons geroddeld worden en we zullen gemeden worden, “het is een soort martelaarschap, een onbloedig martelaarschap.” “Maar we zijn geroepen om martelaren te zijn. We kunnen dat zijn en we zullen dat zijn als we opstaan voor de Waarheid, zelfs tot op het punt waarop mensen ons hiervoor zullen belachelijk maken. ”

“Jezus beloofde ons nooit dat we populair zouden zijn, als Zijn volgelingen. Hij beloofde ons enkel kruisen. Maar de kruisen worden draaglijk gemaakt omdat Hij er is, en omdat Zijn Gezegende Moeder er is om ze lichter te maken.”