Bergoglio schuwt de controverse niet met zijn Exhoratie. Hij praat nogal veel over seks en heeft het in hoofdstuk vier, bij de passionele liefde over de erotiek en de seks.

De erotische dimensie van liefde

150. Dit alles brengt ons tot de seksuele dimensie van het huwelijk. God zelf creëerde seksualiteit, die een geweldige gave is aan zijn schepselen. Als deze gave gecultiveerd en gericht moet worden, is het om de “verarming van een authentieke waarde” te voorkomen. De H. Paus Johannes Paulus II verwierp de bewering dat de Leer van de Kerk een “ontkenning is van de waarde van menselijke seksualiteit”, of dat de Kerk gewoon seksualiteit tolereert “omdat het nodig is voor de voortplanting.” Seksueel verlangen is niet iets waar op moet neergekeken worden “en er kan geen enkele poging gedaan worden om z’n noodzakelijkheid in vraag te stellen.”

Tot diegenen die bang zijn dat het trainen van de passies en de seksualiteit afbreuk doet aan de spontaniteit van de seksuele liefde, zei Paus Johannes Paulus II dat menselijke personen “geroepen zijn tot volle en rijpe spontaniteit in hun relaties”, een rijpheid die “de graduele vrucht is van de beoordeling van de impulsen van z’n eigen hart.” Dit roept op tot discipline en zelfbeheersing, omdat elke persoon “met volharding en consistentie de betekenis van zijn of haar lichaam moet leren.”

“Seksualiteit is niet een middel tot louter bevrediging of vermaak; het is een interpersoonlijke taal waarin de ander serieus wordt genomen, in zijn of haar heilige en onschendbare waardigheid. Aldus “komt het menselijk hart deelnemen, om het zo te zeggen, in een andere manier van spontaniteit.” In deze context komt de erotiek naar voor als een specifiek menselijke manifestatie van seksualiteit. Het stelt ons in staat om de bruiloftsbetekenis van het lichaam te ontdekken en de authentieke waardigheid van de gave.” […] Een gezond seksueel verlangen, ofschoon nauw verbonden met een nastreven van plezier, brengt altijd een gevoel van verwondering met zich mee, en kan om die reden de impulsen vermenselijken.

152. We kunnen de erotische dimensie van de liefde dan in geen geval zien als een toelaatbaar kwaad of een last die moet getolereerd worden voor het goed van de familie. Het moet eerder gezien worden als een gave van God die de relatie van de echtgenoten verrijkt. Als een passie gesublimeerd door de liefde, in respect voor de waardigheid van de ander, wordt het een pure onvervalste bevestiging die de wonderen openbaart waartoe het menselijk hart in staat is. Op deze manier, zelfs voor een kort ogenblik, kunnen we voelen dat het “leven goed en gelukkig” bleek te zijn.

De vleselijke lust wordt hier door Bergoglio voorgesteld als een gave Gods; het is echter geen gave van God, maar een gevolg van de zondeval; vandaar dat Jezus ook zei tegen de zalige A.K.E. dat de echtgenoten zich moeten onthouden van overtollige wellust en geen seks om de seks mogen hebben; zie ook lager.

Bron: http://w2.vatican.va/content/francesco/en/apost_exhortations/documents/papa-francesco_esortazione-ap_20160319_amoris-laetitia.html

1. De Catechismus van het Concilie van Trente leert ons het volgende (Deel II, hfst 8, nr. 33):

Het gebruik van het huwelijk.

Een laatste woord blijft nog te zeggen over het gebruik van het huwelijk. […] Twee dingen vooral moeten aan de gelovigen geleerd worden: ten eerste dat ze in het huwelijk geen wellust of vleselijke voldoening moeten zoeken, maar dat ze er gebruik van moeten maken binnen de grenzen die God zelf vastgesteld heeft, zoals we hoger aangetoond hebben. Ze moeten zich de vermaning van de Apostel herinneren: “Dat zij die een vrouw hebben, leven alsof zij er geen hadden” (1 Kor. 7, 29); en het woord van de heilige Hieronymus: “De wijze man moet zijn vrouw beminnen met oordeel, niet met drift, hij zal de bewegingen van de wellust bemeesteren en geen onbeteugeld gebruik van het huwelijk maken. Niets is schandiger dan zijn vrouw te beminnen als een overspeelster.”

2. Uit de visioenen van de Zalige A.K. Emmerick over het huwelijk (17 november 1821):

Vanmiddag zag ik Jezus met Salatiël en zijn vrouw in een huis te Kedar. Jezus kwam in zijn gesprek nogmaals terug op het onderwerp van de huwelijke staat. Ditmaal daalden zijn onderrichtingen af tot in bijzonderheden. Hij hield dit jeugdige paar bijzondere, persoonlijke richtlijnen en bepaalde voorwaarden voor, die zij nakomen moesten, indien zij een vruchtbare wijngaardstam wilden worden. Zij moesten zich rein houden van begeerlijkheden (overtollige wellust), en wanneer zij voor de huwelijksdaad samenkwamen, moesten zij een zuivere bedoeling hebben; zij moesten een mening vormen door te bedenken waarom zij dit deden. Indien zij zich door louter zinnenlust lieten geleiden, zouden zij ook slechts de bittere vruchten van de boze begeerlijkheid voortbrengen. […]

Hij sprak zeer streng tegen de bevrediging van de begeerlijkheid louter om zich te voldoen. Hij schilderde het huwelijk en de voltrekking of het gebruik ervan in de gevallen mens af als een handeling, die bij deugdzame echtgenoten moet samengaan met gevoelens van schaamte, berouw, boetvaardigheid en zelfvernedering.

Zij moesten voor het huwelijksgebruik niet samenkomen zonder gebed en overwinning (zonder eerst gebeden, hun gevoelens en verlangens gelouterd en hun goede intentie gevormd te hebben), en vervolgens moesten zij de vruchten aan God aanbevelen en overlaten

3. En uit de openbaringen van de H. Brigitta van Zweden (boek 1, hfst. 26):

Echter treden de mensen van deze eeuw in het huwelijk om zeven redenen. Ten eerste vanwege de schoonheid van het gezicht; ten tweede omwille van de rijkdom; ten derde vanwege het buitensporige en onfatsoenlijke plezier dat ze krijgen door geslachtsgemeenschap, ten vierde vanwege de feesten en buitensporige vraatzucht; ten vijfde omdat het aanleiding geeft tot trots over hun kleding, voedsel, het vermaak en andere ijdelheden; ten zesde om kinderen te verwekken, niet voor God of goede werken maar voor rijkdom en eer; als zevende treden ze in het huwelijk omwille van de lust en zijn zij door hun wellust als beesten.

Zij zoeken een warmte die snel zal vergaan en begeren het lichaam dat door wormen wordt verorberd. Zodoende treden zulke mensen in het huwelijk zonder de verbintenis en vereniging met God de Vader en zonder de liefde van de Zoon en zonder de troost van de Heilige Geest. Als het echtpaar naar bed gaat, verlaat de Geest hen meteen en treedt de geest van onzuiverheid toe, omdat zij slechts samenkomen uit lust en aan niets anders denken of niets anders bespreken.