Tijdens de Kruiswegmeditatie in het Colosseum van Rome, nam Bergoglio deel aan de gebeden voor de koppels wiens huwelijk werd gebroken, en voor de verschoppelingen “ongenadig aan de kant gezet door een rijke en zorgeloze samenleving.”

De teksten van de 14 staties van de Kruisweg werden voorbereid door Kardinaal Gualtiero Bassetti, de Aartsbisschop van Perugia-Città della Pieve in Italië, waar hij Gods barmhartigheid benadrukte en het Lijden van Christus vergeleek met diegenen aan de rand van de samenleving.

“Hoe kunnen we het gezicht van de Heer niet zien in het gezicht van de miljoenen vluchtelingen, migranten en weggejaagde mensen die vluchten in wanhoop van de horror van oorlog, vervolging en dictatuur?”, zo luidt de meditatie over de zesde statie, waar Veronica het Aangezicht van Jezus afdroogt.

Het kruis werd tussen elke statie gedragen van mensen van over heel de wereld, inclusief Chinezen, Syriërs en mensen van de Centraal-Afrikaanse Republiek – een land die Bergoglio in november nog bezocht.

Er was al de hele Goede Week een focus op migranten: op Witte Donderdag waste Bergoglio de voeten van asielzoekers, waaronder 3 Moslims en één Hindoe, en op Palmzondag had hij het over de vluchtelingen “waar niemand z’n verantwoordelijkheid wil over opnemen.”

Op het einde van de Kruisweg, las Bergoglio nog een gebed voor “O Kruis van Christus”, waar hij opnieuw de kwestie van de migranten aanhaalde: “Ook vandaag zien we U in de gezichten van kinderen, vrouwen en mannen die uitgemergeld en angstig zijn, die vluchten van oorlog en geweld en die vaak de dood vinden,” waarbij hij toevoegde dat vele moderne Pontius Pilatussen “hun handen wassen” voor deze mensen.

Op het einde van de eerste statie, waar Jezus ter dood wordt veroordeeld, werd er een gebed gezegd die opriep om de angst te beëindigen: “We zijn bang voor diegenen die anders zijn dan ons, vreemdelingen, migranten. We zijn bang van de toekomst, van het onverwachte, van de miserie. Hoeveel angst is er in onze families, onze werkplaatsen, onze steden.”

Er werd ook gewag gemaakt van diegenen die “hun job verliezen, familiale moeilijkheden kennen, of zich zorgen maken voor de toekomst.”

Een andere meditatie had het over de Joden en de Christenen die in concentratiekampen werden omgebracht, waarbij Maximilaan Kolbe en Edith Stein werd genoemd, martelaren van de 20ste eeuw.

Er werd ook gesproken over de “wonden van de kinderen die misbruikt werden,” en er werd gebeden voor de lichamen van mannen en vrouwen, kinderen en ouderen, zieken en gehandicapten, wiens waardigheid niet wordt gerespecteerd.

http://www.lastampa.it/2016/03/25/vaticaninsider/eng/hp-slideshow/asylum-seekers-and-struggling-families-a-way-of-the-cross-with-pope-francis-DbNcox5WzkPDbPGkHWZCeM/pagina.html

De Heer stierf aan het kruis, niet om als een soort Che Guevara ons te verlossen van wereldse problemen, maar om ons te verlossen van onze zonden, om onze ZIEL te redden, en ons toegang te verlenen tot het eeuwig leven.

Op 6 augustus 1984 werd in Rome, door de Heilige Congregatie van de Geloofsleer een vernietigend rapport gegeven over de bevrijdingstheologie;  en op bevel van Paus Johannes Paulus II gepubliceerd en ondertekend door Kardinaal Ratzinger, de toenmalige prefect.

Hierin kunnen we o.a. het volgende lezen:

In dit document zullen we enkel de ontwikkelingen bespreken die onder de naam “bevrijdingstheologie” een nieuwe interpretatie voorstellen van zowel het geloof en van een Christelijk bestaan dat sterk afwijkt van het geloof van de Kerk.

Het geloof in het Vleesgeworden Woord, gestorven en verrezen voor alle mensen en wie God Heer en Christus maakte wordt genegeerd. In de plaats wordt een Jezusfiguur voorgesteld als een soort symbool, die in zichzelf de kenmerken opsomt nodig voor de strijd om de verdrukten.

Een exclusief politieke interpretatie wordt dus gegeven aan de dood van Christus. Op deze manier is de waarde voor de redding en de hele kwestie van de verlossing genegeerd.

De inversie van de symbolen is ook geverifieerd in het gebied van de sacramenten. De Eucharistie wordt niet langer begrepen als de werkelijke sacramentele aanwezigheid van het verzoenende offer, en als de Gave van het Lichaam en Bloed van Christus. Het wordt een viering van de mensen in hun strijd. Als gevolg wordt de eenheid van de Kerk radicaal ontkend. Eenheid, verzoening en communie in liefde worden niet langer gezien als een geschenk die wij van Christus ontvangen. De Eucharistie wordt de eucharistie van de klassen, en de strijd van de klassen is de weg om te verenigen.

De bevrijdingstheologen waar we van spreken, bedoelen met de Kerk van de Mensen een Kerk van de klassen, een Kerk van de verdrukte mensen (of een Kerk voor de armen, zoals Bergoglio dat wil), voor wie het nodig is om kennis te geven van belangrijke sociale en politieke kwesties, in het licht van de georganiseerde strijd voor vrijheid. Voor sommigen mensen wordt dit zelfs de kern van het geloof.

Bron: http://www.vatican.va/roman_curia/congregations/cfaith/documents/rc_con_cfaith_doc_19840806_theology-liberation_en.html

De Heer voorzegde ons op 8 april 2014 (in het Boek der Waarheid):