Op 16 maart 2016 gaf zijne Heiligheid Paus Benedictus XVI een interview met Avvenire, de dagelijkse krant van de Italiaanse bisschoppenconferentie, waarin hij sprak van een “tweezijdige diepe crisis” die de Kerk onder ogen moet zien in de nasleep van het Tweede Vaticaans Concilie.

Paus Benedictus herinnert ons aan de vroegere onbetwistbare Katholieke overtuiging van de mogelijkheid van het verlies van eeuwige verlossing, of dat mensen naar de hel gaan: ” De missionarissen van de 16de eeuw waren ervan overtuigd dat de ongedoopte persoon voor altijd verloren was. Na het Tweede Vaticaans Concilie werd deze overtuiging definitief achterwege gelaten. Het resultaat was een tweezijdige, diepe crisis. Zonder deze aandacht voor de verlossing, verliest het Geloof z’n fundering.”

Hij sprak ook van een “diepgaande evolutie van het Dogma”, met respect voor het Dogma dat er geen verlossing is buiten de Kerk. De beweerde verandering van dogma heeft in de ogen van Benedictus geleid tot een verlies van de missionaire geestdrift – “elke motivatie voor een toekomstige missionaire inzet werd verwijderd.”

Paus Benedictus stelt de prangende vraag die oprees na deze tastbare verandering van houding in de Kerk: “Waarom zou je moeten trachten mensen te overtuigen om het Christelijk geloof aan te nemen als ze zelfs gered kunnen worden zonder geloof?”

Hij verwierp het concept van “een anonieme Christen”, voorgesteld door Karl Rahner (die beweerde dat mensen in hun onderbewustzijn de genade van Christus kunnen hebben aangenomen en aldus gered worden, zonder zich ooit werkelijk bekeerd te hebben), alsook de gedachte dat alle religies even waardevol zijn en evenveel helpen om eeuwig leven te bekomen.

“Zelfs nog minder aanvaardbaar is de oplossing die voorgesteld wordt door pluralistische theorieën over religie, waarbij alle religies, elk op z’n eigen manier, manieren van verlossing zouden kunnen zijn, en die op deze manier gelijkwaardig moeten beschouwd worden in hun uitwerking.”

Met betrekking tot de relatie van de mens t.o.v. de technologie en t.o.v. liefde, herinnert Paus Benedictus ons aan het belang van menselijke affectie, zeggende dat de mens nog altijd in zijn hart verlangt dat de Barmhartige Samaritaan te hulp komt. “In de hardheid van de wereld van technologie – waarin gevoelens niet meer tellen – groeit de hoop voor een reddende liefde, een liefde die vrij en genereus zou moeten worden gegeven.”

Over de Kerk zei hij nog: “De Kerk heeft zichzelf niet gemaakt, ze was gecreëerd door God en ze wordt continu gevormd door Hem. Dit vindt uiting in de Sacramenten, en boven al in die van het Doopsel: Ik ga de Kerk niet binnen op een bureaucratische manier, maar met de hulp van dit Sacrament.” Hij zei ook dat we altijd genade en vergeving nodig hebben.

https://www.lifesitenews.com/news/pope-emeritus-benedict-says-church-is-now-facing-a-two-sided-deep-crisis

Boek der Waarheid, de Heer op 29 maart 2013:

Niemand kan beletten dat het ware Woord van God zich verspreidt. Niemand. De heerschappij in het Huis van Petrus zal kort zijn en weldra zal Mijn geliefde Paus Benedictus vanuit zijn ballingsoord Gods kinderen leiden. Petrus, Mijn apostel, de stichter van Mijn Kerk op aarde, zal hem tot gids zijn in de laatste moeilijke dagen, terwijl Mijn Kerk voor haar leven vecht.