Op Goede Vrijdag 18 april 2014 werd in Rome in het Colosseum, zoals dat jaarlijks de gewoonte is, over de Kruisweg gemediteerd. We zullen u enkele van deze “kruiswegmeditaties” tonen. U kunt de volledige versie in het Engels lezen op de site van het Vaticaan (zie link onderaan).
De betekenis van Zijn Lijden en Dood werd zoals voorzegd inderdaad verdraaid. Nergens wordt er expliciet gezegd dat Hij Zijn Bloed heeft vergoten en dat Hij stierf om onze zonden uit te wissen en ons te redden van de eeuwige verdoemenis. Heel deze “kruiswegmeditatie” komt neer op bevrijdingstheologie: de focus wordt gelegd op de armen, de werklozen, de zieken en de migranten.
Tweede Statie: Jezus neemt het kruis op Zijn schouders.
Het is ook de last van al die slechte dingen die de economische crisis creëerde, en zijn erge sociale gevolgen: werkonzekerheid, werkloosheid, ontslagen, een economie die meer regeert dan dient, financiële speculatie, zelfmoord bij zakenlui, corruptie en woeker, het verlies van locale industrie.
Dit is het kruis dat weegt op de wereld van de arbeid, de ongerechtigheid dat gedragen word door arbeiders. Jezus neemt het op zijn schouders en leert ons om onrechtvaardigheid af te wijzen en om met zijn hulp te leren bruggen te bouwen van solidariteit en hoop, opdat we niet zullen zijn als schapen die hun weg verloren hebben in de crisis.
Derde Statie: Jezus valt voor de eerste maal.
Met de inwendige sterkte die tot hem komt van de Vader, helpt Jezus ons ook om de falingen van anderen te aanvaarden, om medelijden te tonen aan de gevallenen en bezorgdheid voor diegenen die afdwalen. En hij geeft ons de sterkte om niet de deur te sluiten voor diegenen die ons vragen voor asiel, waardigheid en een thuisland. In het bewustzijn van onze eigen zwakheid, zullen we de kwetsbaarheid omarmen van de immigranten en hen helpen zekerheid en hoop te vinden.
Vijfde Statie: Simon van Cyrene helpt Jezus Zijn kruis dragen.
Enkel door mijn hart te openen voor die goddelijke liefde ben ik in staat om het geluk te zoeken van anderen door de praktijk van liefdadigheid: een nacht in de kliniek doorbrengen, een intrest-vrije lening, een traan wegvegen in de familie, een vrijgevigheid, verregaande toewijding voor het algemeen welzijn, het delen van ons brood en onze arbeid, de afwijzing van alle jaloersheid en nijd.
Zevende Statie: Jezus valt voor de tweede maal.
In hem vangen we een glimp op van de bittere ervaring van diegenen die opgesloten in gevangenissen van allerlei slag, met al hun onmenselijke contradicties. Beperkt en ingesloten, “duwen hard” en “vallen”. Gevangenissen vandaag blijven apart gezet worden, overgekeken en afgewezen door de maatschappij. Gemerkt door bureaucratische nachtmerries en uitgestelde gerechtigheid. Straf word verdubbeld door overbevolking: een verergerde straf, een onrechtvaardige smart, één die vlees en been verteert. Sommigen – teveel! – overleven niet. En wanneer één van onze broeders en zusters vrijgelaten wordt, zien we hen steeds als ex-veroordeelden, en we sluiten voor hen de deuren van de sociale en economische verlossing [economic redemption].
Negende statie: Jezus valt voor de derde maal.
Moge onze overweging van Jezus die valt en toch weer opstaat, ons helpen om de bekrompenheid te overwinnen wanneer angst voor de toekomst ons hart omklemt, in het bijzonder in deze tijd van crisis. Laat ons onze ongezonde nostalgie voor het verleden achter ons laten, onze zelfvoldoening en onze weigering om te veranderen, en de houding die zegt: “Maar we hebben het altijd op die manier gedaan”. [verwijst men hier naar de Traditioneel gezinde katholieken die niet willen veranderen?]. Jezus die wankelt en valt, maar dan weer opstaat, wijst ons naar een zekere hoop, die gevoed met intens gebed, precies geboren wordt op het moment van de beproeving, niet na of apart ervan.
Elfde Statie: Jezus wordt aan het kruis genageld.
Vandaag zijn veel van onze broeders en zusters, zoals Jezus, genageld aan een bed van pijn, in het ziekenhuis, in bejaardentehuizen, in onze families. Het is een tijd van ontbering, met bittere dagen van eenzaamheid en zelfs wanhoop: “Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten? (MT 27:46).
Twaalfde statie: Jezus sterft aan het kruis.
“Herinner mij…” (Luk. 23:42). Het broederlijk smeken van de dief die zijn gezel werd in het lijden, doorboort Jezus’ hart: het is een echo van zijn eigen pijn. En Jezus verleent het gevraagde: “Vandaag zul je met mij in het paradijs zijn”. De pijn van anderen verlost ons altijd, sinds het ons uit onszelf trekt.
“Vrouw, hier is je zoon!…” (Joh. 16:26). Maar het is zijn moeder, Maria, die met Johannes aan de voet van het kruis stond, die alle angst verdrijft. Zij vult die scène met tederheid en hoop. Jezus voelt zich niet langer alleen. Zo is het met ons, als naast ons bed van pijn iemand is die ons liefheeft. Trouw. Tot het eind.
“Ik ben dorstig” (Joh. 16:28). Zoals het kind dat zijn moeder vraagt om te drinken, zoals de patiënt brandend van de koorts… Jezus’ dorst is de dorst van allen die verlangen naar leven, vrijheid en rechtvaardigheid. En het is de dorst van degene die het dorstigst van al is, die oneindig meer dan wijzelf dorst naar onze redding.
“Het is volbracht” (Joh. 16:30). Alles: elk woord, elke daad, elke profetie, elk moment van Jezus’ leven. Het tapijtwerk is compleet. De duizenden kleuren van liefde schijnen nu verder in schoonheid. Niets is verloren. Niets is weggegooid. Alles is liefde geworden. Alles is beëindigd voor mij en voor jouw. En zo word zelfs sterven zinvol!
De Heer voorzegde ons op 8 april 2014:
“Bij Goede Week zullen dit jaar zich de barsten vertonen en de betekenis van Mijn Kruisiging zal verdraaid worden. Nieuwe interpretaties zullen gepresenteerd worden voor de gelovigen en leugens zullen voortvloeien uit de mond van Mijn vijanden. Mijn Passie zal op subtiele manieren bespot worden en dat zal niet meteen duidelijk zijn. Maar wanneer de focus weggaat van Mijn dood aan het Kruis en wanneer rare gebaren plaatsgrijpen in Mijn Kerken, zullen jullie weten dat dit het begin is van de ontmanteling van Mijn Kerk op aarde.”
Voorbeeld van enkele Kruiswegmeditaties uit het gebedenboek “Hemels Palmhof” van 1949:
EERSTE STATIE Jezus wordt ter dood veroordeeld.
Wij aanbidden U, Christus, en loven U. Omdat Gij door Uw H. Kruis de wereld verlost hebt.
Jezus staat voor Pilatus, de rechter… Zijn hoofd is gekroond met scherpe doornen; zijn Lichaam draagt de striemen en wonden van de vreselijke geselslagen; over zijn schouders hangt een purperen spotmantel.
Hij, die de rechter is van levenden en doden, wordt zelf geoordeeld; Hij die niets dan goed heeft gedaan, wordt laf een vals beschuldigd als ware Hij de grootste misdadiger; Hij door wie leeft al wat leven heeft, wordt veroordeeld tot de dood, de schandelijke en wrede dood van het kruis.
Diep sneed dit onrechtvaardig vonnis door Jezus’ onschuldig hart. Maar Hij aanvaardt het kalm en gelaten, zonder zucht of klacht. Hij aanvaardt het uit liefde tot ons: door Zijn Bloed zal Hij uitwissen het doodvonnis dat tegen ons geschreven stond.
O Jezus, eens zal ik staan voor Uw Rechterstoel, ik, die zoveel heb misdreven. Reeds nu doe ik beroep op Uw liefde en barmhartigheid: ik bid U, wees dan voor mij geen rechter, maar een Redder.
Onze Vader…. Wees gegroet…
Ontferm U over ons, Heer ontferm u over ons. God, wees ons zondaars genadig; dat de zielen van de gelovigen door Gods barmhartigheid in vrede mogen rusten. Amen.
ZEVENDE STATIE Jezus valt voor de tweede maal onder het kruis.
Wij aanbidden… Omdat Gij…
Bij elke voetstap die Jezus, hoe moeilijk en lastig ook, op Zijn lijdensweg doet, is Hij gelukkig en klopt Zijn Hart van ongekende vreugde, omdat Hij dichter komt bij de plaats waar Hij Zijn liefdeoffer zal kunnen voltrekken. Maar de snijdende wonden, die al Zijn ledematen overdekken, doen Hem toch zoveel lijden, en maken Hem als krachteloos. Hij kan niet meer. Hij valt voor de tweede maal. Deze val is nog pijnlijker dan de eerste. Hij heropent nogmaals Jezus’ diepe wonden en doet Zijn bloed bij stralen springen. Toch vermindert de woede der harteloze beulen niet. Ziet, met welk een ruw geweld zij hun slachtoffer heen en weer sleuren, rechttrekken en voortstoten… En Jezus, het zachte onschuldige Lam, laat hen begaan. Geen zucht of klacht komt uit Zijn mond. Hij blikt op naar de woestaards, en uit Zijn ogen straalt tederheid en liefde ondanks het bloed waarin zij baden.
O Jezus, werp ook op mij een zachte blik, een blik van genade, van barmhartigheid, van vergiffenis. Ik was zo wankelbaar, zo onstandvastig in het goede, en ik herviel in de zonde, meer dan eens. Ik ben krank en zwak. Help mij opdat ik voortaan niet meer in de zonde val, maar recht blijf en immer voortga op de weg der deugd.
Onze Vader… Wees gegroet…
Ontferm U… God, wees….
De gebedenboek met deze kruisweg erin is te vinden op: https://rapidshare.com/share/18B37997B665D10F06D7763AAB82B52F
Link naar de “kruiswegmeditaties” van Rome:
http://www.vatican.va/news_services/liturgy/2014/documents/ns_lit_doc_20140418_via-crucis_en.html
RESTKERK 2013-2024 