25 november. Vaticaanstad. Paus Franciscus’ eerste echte publicatie: “Evangelii Gaudium”, want Lumen Fidei was grotendeels door Benedictus geschreven, en hij liep met de pluimen weg. Het gaat hem in dit document vooral hoe hij de kerk wil hervormen. We halen enkele passages aan.
“Een hiërarchie van waarheden”
Volgens Franciscus moeten morele daden de vrucht zijn van een leven verlicht door het Evangelie. “Pastorale bediening in een missioneringsstijl is niet geobsedeerd met een onsamenhangende overbrenging van een hoop doctrines die nadrukkelijk opgelegd worden.”
“Wanneer we een pastoraal doel adopteren, en een missioneringsstijl die eigenlijk iedereen zou bereiken, zonder uitzondering of exclusie, moet de boodschap geconcentreerd zijn op het essentiële, op het mooiste, het grootste, het meest aangrijpende en tegelijk het meest noodzakelijke.”
“Sacramenteel ‘douanekantoor’ moet verdwijnen”
De Kerk is als een moeder met open armen. De deur openlaten van kerken en plaatsen van gebed is een teken van openheid. Maar volgens Franciscus zouden de deuren van de Sacramenten niet gesloten mogen blijven voor geen enkele reden. Hetzelfde geldt voor het doopsel. De eucharistie ook ” is geen prijs voor de perfecten, maar een krachtig medicijn en voedingsmiddel voor de zwakken”.
Franciscus doelt hier op het uitreiken van de Eucharistie aan gelijk wie. En inderdaad, hij heeft ze al uitgereikt aan Moslims en ongelovigen tijdens zijn “viering” van Witte Donderdag! Maar de H. Eucharistie ontvangen als men niet gelooft, of in staat van doodzonde is heiligschennis. Wordt dat nog verkondigd?
“Deze veroordelingen hebben pastorale gevolgen waarvan we opgeroepen zijn die te overwegen met voorzichtigheid en stoutmoedigheid.” Verder zegt hij ook: “De Kerk is geen tolhuis. Het is het huis van de Vader, waar er plaats is voor iedereen, met al hun problemen.”
“De verleidingen van de pastorale werkers”
“Aan de wortel van het ergste kwaad in de Kerk ligt “spirituele wereldsheid” (wat dat mag betekenen?) die zich verbergt achter een uiting van medelijden en zelfs liefde voor de Kerk, en bestaat niet in het zoeken van glorie van de Heer, maar menselijke glorie en persoonlijk welzijn. Deze houding leidt tot het gnosticisme of neo-pelagianisme van diegenen die uiteindelijk enkel vertrouwen op hun eigen krachten en zich superieur voelen t.o.v. anderen omdat ze enkele regels navolgen of omdat ze onveranderd trouw blijven aan een bepaalde Katholieke stijl uit het verleden (SSPX en anderen!). Franciscus bekritiseerde scherp zulke individuen. Hun manier van denken voedt ook de schijnheiligheid van diegenen die tevreden zijn met het bezitten van een beetje macht en ze zouden liever de generaal van een verslagen leger zijn dan een loutere particulier in een eenheid die blijft vechten… God behoed ons voor een wereldse Kerk met oppervlakkige spirituele en pastorale vallen!”
Dus hierbij verklaart Franciscus dat de Kerk zoals die al sinds de middeleeuwen was, “werelds” is?
Hij vermeldt ook het klerikalisme die opgedwongen wordt aan de leken, een klerikalisme dat “hen afhoudt van het maken van beslissingen”.
Nog in dit hoofdstuk heeft hij het over het decentraliseren van de macht van de Kerk. “Sinds ik opgeroepen ben om in praktijk te brengen wat ik van anderen vraag, moet ik ook denken aan de bekering van het pausschap.”
Precies of vorige pausen leefden in zonde! Beledig uw voorganger nog een beetje meer.
“Het pausschap en de centrale structuren van de universele Kerk moeten ook de oproep tot pastorale bekering horen. Het Tweede Vaticaans concilie stelde dat, zoals de oude patriarchale kerken, Episcopale conferenties in een positie zijn om bij te dragen op vele en vruchtbare manieren aan de concrete realisatie van de collegiale geest.”
“Echter, dit is nog niet gerealiseerd…” Excessieve centralisatie, meer dan, behulpzaam te zijn, compliceert het leven van de Kerk en haar zendingswerk.”
Zodus één van de gebieden die onderzocht moeten worden door de acht adviseurs van de Raad van Kardinalen, is het verlangen om Bisschoppelijke conferenties een grotere rol te laten spelen in het maken van beslissingen, zonder dat het Vaticaan zich ermee moet moeien.
Dus dan zullen de modernistische bisschoppen nog meer hun gang kunnen gaan en zonder limiet ook allerhande moderniseringen doorvoeren die op hun verlanglijstje staan!
“De homilie-spoed”
Hier zegt Franciscus dat de homilie kort moet zijn en men moet vermijden dat het een speech of een lezing wordt. “Een preek die puur moralistisch of doctrinair is, of één die een lezing met uitleg over de bijbel wordt, leidt af van de hart-tot-hart communicatie.”
Zoals catechese, moeten homilies de kern van de christelijke boodschap dragen: “Het moet Gods reddende liefde uiten, die elke morele en religieuze verbintenis overstijgt.”
Hier wordt weer de universele redding verkondigd. Noodzaak van het katholiek geloof? Of eens prediken over Vagevuur, Hel en doodzonde? Veel gelovigen leven tegenwoordig in een vals gevoel van veiligheid omdat ze de waarheid vergeten zijn.
http://vaticaninsider.lastampa.it/en/the-vatican/detail/articolo/francesco-francis-francisco-30115/
RESTKERK nieuws 