In het boek “On Heaven and Earth: Pope Francis on Faith, Family, and the Church in the Twenty-First Century” dat op 14 mei 2013 gepubliceerd werd staan enkele opvallende gedachten van paus Franciscus. In dat boek vertellen kardinaal Bergoglio en Rabbi Abraham Skorka (twee zeer goede vrienden!) over diverse topics. Eén daarvan is het communisme en Karl Marx. Zowel de Rabbi als de voormalige kardinaal distantiëren zich er niet van, integendeel, ze lijken het te rechtvaardigen. Sorka zegt dat Karl Marx  religie “opium” van de massa noemde, omdat “religie geen antwoord had op de spirituele verlangens van de tijd en daarom schreef hij wat hij gedaan had, al zijn rebellering was omdat hij zocht naar grote spirituele waarheid.” Maar  kardinaal Bergoglio echoot deze stellingen van Skorka en lijkt daarmee Marx te  rechtvaardigen: “Als een persoon dingen tolereert zonder dat hij vecht voor zijn rechten, hopend op het paradijs, dan is hij  inderdaad onder de effecten van opium” (pag 153). Verder  zegt hij ook: “alles dat overstijgend is is en wijst naar  een hoop in iets hierna (het hiernamaals), verlamt het werk hier, zoals het de  mens verlamt, het is een verdovend middel dat hem een jaknikker maakt, het doet  hem zijn lijden dragen, en het laat hem niet toe om vooruitgang te maken.“ (pag 151).  “iemand mag zich niet verzetten tegen de vooruitgang door het paradijs te gebruiken als een excuus. Iedereen moet vechten voor vooruitgang op elk vlak: moreel, wetenschappelijk, educatief en werk. Het is noodzakelijk om te vechten om niet met opium verdoofd te zijn. (pag 153)”  Skorka stelde zelfs op pag 155:” Het is niet juist om offers te maken in deze wereld, omwille van de wereld hierna.”

Dus het paradijs of hiernamaals is helemaal niet belangrijk? Maar Jezus zei: “Wat baat het iemand als hij de hele wereld wint, maar hij verliest zijn ziel?” Wat een ketterij!