Het Atheïsme is als beweging een nieuw fenomeen. Natuurlijk, het Atheïsme als persoonlijke overtuiging heeft altijd bestaan, maar in oude tijden sprak men zich daar liever niet over uit. De Bijbel zegt: “De dwaas zegt bij zichzelf: Er is geen God!” Die zegt het bij zichzelf, want het was toen te gevaarlijk je mond open te doen en niet weinig keren is de doodstraf uitgesproken over wie het waagde om met zijn Atheïstische ideeën naar buiten te komen. Het is pas na de Franse Revolutie dat men daar openlijk voor uit kon komen. Toch is dat een weinig positieve ontwikkeling. Immers, het Atheïsme leidt tot nihilisme want de mens die zich daarin bevindt is alleen verantwoording aan zichzelf schuldig. Als de oppermacht ontbreekt is de geest vrij en vertegenwoordigen haat en nijd hun eigen rechtvaardiging. Ik verklaar mij nader. Ieder mens is geboren met de natuurwet in zijn binnenste, de lex naturae, waarvan de geschreven wetten zijn afgeleid. Zij is een geschenk van God en vindt uitdrukking in de Tien Geboden, de beginfrase van het Sinaïtisch of Mozaïsch verbond. Dit grondwettelijk onderdeel van de Israëlische wet geldt niet alleen voor het Israëlische volk, maar is waarlijk een verklaring van de ‘Universele Plichten van de Mens’ staande naast de ‘Universele Rechten van de Mens’.